Γράφει ο Γιώργος Πράτανος

 

Στην Βίκτωρος Ουγκό 55, στο Μεταξουργείο, υπάρχει μια μεγάλη ουρά έξω στο δρόμο που καταλήγει στο ταμείο του θεάτρου Σταθμός. Είναι βράδυ Σαββάτου, εννιά παρά, αλλά στο ταμείο με διαβεβαιώνουν πως και την προηγουμένη, την ίδια ώρα, ο ίδιος όγκος θεατρόφιλων υπήρχε στο ίδιο σημείο.

 

Οι κριτικές που διάβασα κι άκουσα δεξιά και αριστερά ήταν από πολύ καλές έως διθυραμβικές, οπότε δεν το σκέφτηκα και πολύ. Η παράσταση ήταν sold out, με το κοινό να μεταδίδει τη θετική του αύρα –ίσως είχαν ακούσει κι εκείνοι καλές κριτικές. Αυτή η θετική ενέργεια των θεατών μπλέχτηκε με εκείνη των ηθοποιών από την πρώτη στιγμή που πατάνε το πόδι τους στο σανίδι και από τα ηχεία ακούγεται το τραγούδι που έγραψε η Ευσταθία, ειδικά για την παράσταση –πάνω στο κείμενό της στηρίζεται η παράσταση.

 

Η Πέγκυ Τρικαλιώτη ως Μαρί Κιουρί είναι καταιγιστική. Ζει τα συναισθήματά της πρωταγωνίστριας με κάθε κύτταρό της, καθώς προσπαθεί να αποδείξει την αθωότητά της στο γαλλικό δικαστήριο, να εξηγήσει τη γυναικεία φύση, την ψυχολογία της ερωτευμένης μητέρας, της αφοσιωμένης επιστήμονος, της κατάκοπης μητέρας, κατακεραυνώνοντας παράλληλα την επίπλαστη ηθική της γαλλικής κοινωνίας και τον σοβινισμό της.

 

Η Κίρκη Καραλή που υπογράφει τη σκηνοθεσία κάνει την κίνηση ματ και απογειώνει το κείμενο με στοιχεία σωματικού θεάτρου, στοιχεία που βρίσκει στο σώμα και τις εμπνεύσεις του Κωνσταντίνου Παπανικολάου. Αν και χορευτής, ο Παπανικολάου παραδόξως είναι ο «βράχος» στις ψυχικές μεταπτώσεις της παλλόμενης πρωταγωνίστριας.

 

Πότε «απέναντι» και πότε στο «πλευρό» της βρίσκεται η νεαρή Αγγελική Πασπαλιάρη, που «κουμπώνει» άψογα ως σημείο αναφοράς στις κορυφές και τα χαμηλά της «Κιουρί». Δανείζει τη φωνή της σε όλους τους ρόλους του έργου –πλην Κιουρί φυσικά, ανταποκρινόμενη στον πολυσύνθετο ρόλο που της επιφυλάσσει η Καραλή –και τη δικαιώνει.

 

Αναπόφευκτα, η λήξη της παράστασης με βρήκε να παρατηρώ τους όρθιους θεατές που χειροκροτούσαν παθιασμένα τους ηθοποιούς, σε μια προσπάθεια –ίσως- να τους ανταποδώσουν την ψυχική ευφορία που τους πρόσφερε η παράσταση. Τα δακρυσμένα μάτια δεν ήταν και λίγα, άλλωστε…

 

Η μόνη ένσταση έχει να κάνει με την απόφαση να κατέβει το έργο. Οι δύο τελευταίες παραστάσεις είναι προγραμματισμένες για την Παρασκευή 26/10 και το Σάββατο 27/10 (στις 21:00).

 

Ελπίζω να το δούμε ξανά!

 

Το έργο

Παρίσι, 1911. Η Μαρί Κιουρί είναι σαράντα τεσσάρων χρονών, μητέρα δύο κοριτσιών, κάτοχος του Νόμπελ Φυσικής (1903) και χήρα –ο άνδρας της και συνοδοιπόρος της στα μονοπάτια της επιστήμης, Πιερ Κιουρί, έχει φύγει από τη ζωή το 1906. Είναι επίσης υποψήφια για το Βραβείο Νόμπελ Χημείας.

 

Και ξαφνικά ξεσπά το σκάνδαλο. Η γυναίκα που το όνομά της ήταν συνώνυμο της αφοσίωσης στην επιστημονική έρευνα αποκαλύπτεται ότι διατηρεί δεσμό με τον κατά πέντε χρόνια νεότερό της Πωλ Λανζεβάν, παντρεμένο εν διαστάσει, πατέρα τεσσάρων παιδιών, τέως μαθητή του άντρα της. Ο γαλλικός Τύπος επιτίθεται λάβρος εναντίον της, η συντηρητική γαλλική κοινωνία την καταδικάζει χωρίς δεύτερη κουβέντα, το δεύτερο Νόμπελ –τελικά της απονεμήθηκε- περνάει στα ψιλά των εφημερίδων.

 

Αυτό το πραγματικό γεγονός, γίνεται εφαλτήριο για μια παράσταση που διαδραματίζεται σε μια δικαστική αίθουσα. Εκεί διεξάγεται η φανταστική δίκη της Μαρί και της δίνεται η ευκαιρία για μια απολογία. Και η καλύτερη απολογία δεν είναι άλλη από τη διήγηση της ζωής της.

 

Η Μαρί στο εδώλιο, σε μια συνθήκη κατάφωρης αδικίας, ξετυλίγει με συγκίνηση και ένταση τη δική της προσωπική ιστορία αποδεικνύοντας πως ο δρόμος των ιδεολόγων του πλανήτη, ειδικά των γυναικών, δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα.

 

Το κείμενο της Ευσταθίας παίρνει ως αφορμή τη βιογραφία της Μαρί Κιουρί, που είναι γραμμένη από την κόρη της Εύα, συγκεντρώνοντας παράλληλα καταγεγραμμένες πληροφορίες της ιστορικής πραγματικότητας σε συνδυασμό με στοιχεία μυθοπλασίας, που αναδεικνύουν, με ευαισθησία, τις άγνωστες πτυχές μιας θηλυκής προσωπικότητας (ερευνήτριας, επαγγελματία, συζύγου, μητέρας, ερωμένης), που μας αφορά ακόμη και σήμερα. Μια γυναίκα, που ήδη, στις αρχές του περασμένου αιώνα, προσπάθησε να απαλλαγεί από τα στερεότυπα που η κοινωνία θέλησε για την ίδια.

 

Η ταυτότητα

Κείμενο – Μουσική: Ευσταθία

Δραματουργική επεξεργασία – Σκηνοθεσία: Κίρκη Καραλή

Φωτισμοί: Άλεξ Αλεξάνδρου

Σκηνικά-Κοστούμια: Άση Δημητρολοπούλου

Επιστημονική Σύμβουλος: Παρή Ράπτη

Στο ρόλο της Μαρί Κιουρί, η Πέγκυ Τρικαλιώτη

Μαζί της η ηθοποιός Αγγελική Πασπαλιάρη και ο χορευτής Κωνσταντίνος Παπανικολάου.

Το τραγούδι της παράστασης ερμηνεύουν η Πένυ Μπαλτατζή και η Ευσταθία.