Η πρώτη άρση των μέτρων έγινε στις 4 Μαϊου και σιγά σιγά η ζωή μας άρχισε να μπαίνει σε μια νέα καθημερινότητα. Κάποιοι βγήκαν δειλά δειλά από το σπίτι τους, κάποιοι καθυστέρησαν να επανέλθουν και κάποιοι φρόντισαν να διασκεδάσουν μέχρι και σε beach parties. Δεν πρόκειται να κρίνω κανέναν για τη στάση που έχει αποφασίσει να έχει αν θα δείξει ή όχι ατομική ευθύνη.

Η δική μου καθημερινότητα δεν έχει επανέρθει όπως πριν. Δεν είναι απαραίτητα κακό αυτό. Όπως σου είχα γράψει όταν συμπληρώσαμε ένα μήνα καραντίνα εγώ ήμουν μια χαρά μέσα στο σπίτι μου. Βρήκα χρόνο να κάνω όλα όσα δεν έκανα είτε γιατί δεν προλάβαινα είτε γιατί δεν είχα τον καλύτερο προγραμματισμό (κάποιες φορές).

Από τις πρώτες κιόλας ημέρες μετά την άρση των μέτρων έκλεισα ραντεβού για μανικούρ -εντάξει δεν μπορούσα να τα βλέπω άλλο απεριποιήτα- απέφευγα να πάω σούπερ μάρκετ, δεν έπαιρνα καφέ από τα μαγαζιά που είχαν τεράστια ουρά και δεν μου περνούσε από το μυαλό να βγω για φαγητό. Τελικά το έκανα (θα επανέλθω με κείμενο). Αλλά έχω ακυρώσει αρκετές προτάσεις για φαγητό και για ποτό. Επίσης, τα περισσότερα ραντεβού μου τα κάνω με το zoom. Πόσο χρόνο έχω γλιτώσει!

Παρατηρώντας τον κόσμο βλέπω κάποιους να κυκλοφορούν με μάσκα και γάντια -απο αυτά που φοράς για το πλύσιμο των πιάτων- κι άλλους να μην φοράνε μάσκα, να αγκαλιάζονται και να κάνουν χειραψία. Οι πλατείες είναι γεμάτες μεγάλους και παιδιά, όπως και οι παιδικές χαρές που άνοιξαν πρόσφατα.

Πολλές φορές έχω την αίσθηση πως ζω σε δύο κόσμους. Εγώ είμαι κάπου στη μέση. Σίγουρα, όμως, δεν έχω επανέλθει στη προηγούμενη καθημερινότητα μου. Και δεν θέλω να επανέλθω. Γιατί οι ρυθμοί ήταν κουραστικοί, με υπερβολικό άγχος, εξόδους που θα μπορούσα να είχα αποφύγει και κάποιες δουλειές που τελικά δεν είχαν να μου δώσουν το κάτι παραπάνω και το κάτι καλύτερο.

Η νέα μου καθημερινότητα είναι πιο συνειδητή, με πολλά “όχι” και προτεραιότητα την οικογένεια μου. Ευτυχώς μπορώ να εργάζομαι από το σπίτι ή το εξοχικό μου, να επιλέγω όσα θέλω να κάνω, να αποφεύω τους κλειστούς χώρους, να ζω σε φυσιολογικούς ρυθμούς και όχι να κάνω αγώνα αντοχής. Μπορώ να σου πω, πως πολλές φορές επιστρέφω στο άρθρο που είχα γράψει για το τι θέλω να κρατήσω μετά την καραντίνα. Και για να μην τα ξεχνάω και για να βλέπω πως τα τηρώ.

Επιπλέον παρακολούθησα ένα φανταστικό 10ημερο σεμινάριο πάνω στη δουλειά μου -με φόρμα και καφέ στο γραφείο μου- και συμμετείχα σε μια παρουσίαση επιχειρηματιών. Πόσα πράγματα μπορώ πλέον να κάνω με ένα κλικ από τον υπολογιστή μου χωρίς να κάνω χρόνο. Πριν την καραντίνα δεν το είχα πάρα πολύ με την τεχνολογία -μόνο τα βασικά κι αυτό για τη δουλειά.

Κάπου διάβασα πως η τηλεργασία σε κάνει αντικοινωνικό και νομίζω πως διαφωνώ. Σίγουρα η συναναστροφή με κόσμο είναι πολύ σημαντική, αλλά εγώ από τότε που αποφάσισα η έδρα μου, το γραφείο μου να είναι όπου θέλω είμαι πιο κοινωνική. Έχω γνωρίσει πάρα πολύ κόσμο μέσα από το σεμινάριο που συμμετείχα και την παρουσίαση και μάλιστα με αρκετά κοινά. Για αυτό ας μην βάζουμε ταμπέλες πως μόνο στην εργασία μπορούμε να συναναστραφούμε με κόσμο -να είσαι ανοιχτός και δεκτικός και θα έχεις πάντα ενδιαφέρουσες προσωπικότητες να γνωρίζεις.

Το επόμενο βήμα που θέλω να κάνω είναι τα ταξίδια με ασφάλεια και προσοχή. Ένα μήνα και κάτι μετά το lockdown κρατάω τη θετική μου στάση στη ζωή, τη δημιουργικότητα σε όλους τους τομείς και την ευτυχία να ζω μια πιο ήρεμη καθημερινότητα.