Μαρία Παναγοπούλου έχει μπει δυναμικά στο κομμάτι της συγγραφής. Τον Οκτώβριο του 2017 βγήκε στα βιβλιοπωλεία το πρώτο της μυθιστόρημα “Είδα τον εαυτό μου στα μάτια σου”, ακολούθησε το “Κλεμμένες λιακάδες” και πριν λίγο καιρό κυκλόφορησε “Η πενθερά” από τις εκδόσεις Ψυχογιός.

Πότε ανακάλυψες την αγάπη σου για τη συγγραφή βιβλίων;

Ανακάλυψα την αγάπη μου για τη συγγραφή βιβλίων σχεδόν 25 χρόνια πριν εκδοθεί το πρώτο μου βιβλίο. Ήταν η εποχή που είχα αποφασίσει να αφοσιωθώ στο μεγάλωμα του γιου μου και να γίνω μαμά αποκλειστικής απασχόλησης. Υπέροχη εμπειρία, μακάρι να είχαν όλες οι μαμάδες την πολυτέλεια να τη βιώσουν για ένα διάστημα, όμως πρέπει να ομολογήσω ότι έχει και τα αρνητικά της. Ένα από αυτά είναι ότι νιώθεις πως δεν κάνεις τίποτα για ΄σενα. Τον χρόνο σου και την ενέργειά σου, την απορροφούν το παιδί, το σπίτι, η καθημερινότητα. Στην προσπάθειά μου λοιπόν να «κάνω κάτι για ΄μενα», άρχισα να γράφω βιβλία! Όχι προς έκδοση, αλλά προς εκτόνωση. Όπως άλλες γυναίκες κάνουν γυμναστική, κεντάνε ή μαγειρεύουν, εγώ έγραφα μυθιστορήματα.

Στο νέο σου μυθιστόρημα “Η Πενθερά” καταπιάνεσαι με ένα θέμα που έχει πολύ ζουμί στην ελληνική κοινωνία. Από που εμπνεύστηκες την ιστορία;

Την ιστορία που με ενέπνευσε για να δημιουργήσω τη Μανιάτικη οικογένεια του βιβλίου, την είχα ακούσει πριν από πολλά χρόνια και την είχα καταγράψει πρόχειρα στα αρχεία μου, όπως κάνω πάντα με ο,τιδήποτε με γοητεύει, με συγκινεί ή με θυμώνει. Το ερέθισμα για να ξεκινήσω τη συγγραφή όμως μου το έδωσε πολύ αργότερα μια φίλη όταν αστειευόμενη μου είπε «έτσι μου ΄ρχεται να φτιάξω μια ομάδα εξόντωσης κακών πεθερών». Αυτή η φράση έπεσε σαν σπόρος στο μυαλό μου, πήγε και συνάντησε την προηγούμενη ιστορία και γεννήθηκε «Η πενθερά».

View this post on Instagram

«Κατά μία εκδοχή, η λέξη πενθερά προέρχεται από τη σύνθεση των όρων πένθος και έρως και υποδηλώνει τον θάνατο του έρωτα.»⠀ —————–⠀ Τα πράγματα δεν έρχονται έτσι όπως θα ήθελε η Αγορίτσα, μια σκληρή Μανιάτισσα από το Οίτυλο, όταν ο γιός της, δικηγόρος, παντρεύεται μια χειρουργό αφοσιωμένη στην καριέρα της.⠀ ⠀ Η Μόσχω, μια καλοκάγαθη Πόντια από την Καλαμαριά, ζει κάτω από την ίδια στέγη με τον μοναχογιό της και την όμορφη σύζυγό του.⠀ ⠀ Και οι δύο γυναίκες, άγνωστες μεταξύ τους, δέχονται δολοφονική επίθεση την ίδια μέρα και ώρα, σε δύο διαφορετικές πόλεις της Ελλάδας. ⠀ Τι της ενώνει; ⠀ Ένα αόρατο νήμα: είναι πεθερές που αντιπαθούν τις νύφες τους.⠀ ⠀ #diavazo ???? Η ΠΕΝΘΕΡΑ της Μαρίας Παναγοπούλου, ένα κοινωνικό-αστυνομικό μυθιστόρημα που επιχειρεί να ρίξει φως σε ένα διαχρονικό στερεότυπο της ελληνικής κοινωνίας: πεθερά αράχνη ή ένα άλλοθι των ζευγαριών που δεν καταφέρνουν να κατακτήσουν το «για πάντα»;⠀ ⠀ #psichogiosbooks #booklovers #crazy4reading #bookaddict #bookstagram #instabook #books #reading #creativity #inspiration #alldaybooks #diavazopantou #art #love #bookworm #bookstagrammer #bibliophile #booksofinstagram #bookaholic #reader #bookphotography #booknerd #welovebooks #booklove #epicreads #booklife #bookshelf #greekbookstagram

A post shared by Εκδόσεις Ψυχογιός (@psichogiosbooks) on

Έχεις φανταστεί πως θα είναι η Μαρία στο ρόλο της πεθεράς;

Δεδομένου ότι ο γιος μου είναι 27 χρονών έχω αρχίσει να φαντάζομαι τον εαυτό μου στον ρόλο της πεθεράς, αν και νομίζω πως είναι μικρό το παιδί ακόμα (χαχα). Για να σοβαρευτώ, η επιθυμία μου είναι να είμαι μια καλούλα πεθερά, που δεν θα ανακατεύεται στα πόδια του ζευγαριού, δεν θα είναι «απέναντι» στη νύφη της αλλά ούτε και «κολλητή» της. Όπως βλέπετε οι προθέσεις μου είναι οι καλύτερες, μένει να τις δούμε και στην υλοποίησή τους.

Τελικά οι πεθερές είναι αράχνες ή τα ζευγάρια τα ρίχνουν όλα πάνω τους;

Στους δύο μήνες της κυκλοφορίας του βιβλίου έχω καταλάβει ότι όλες ανεξαιρέτως οι πεθερές κατατάσσουν τους εαυτούς τους στις «καλές». Έχω παράπονο να έρθει μία και να μου πει «ναι, εγώ είμαι κακιά πεθερά, είμαι αράχνη, είμαι δύστροπή γιατί έτσι μου αρέσει». Το ίδιο όμως συμβαίνει και με τις νύφες! Νομίζω πως η απάντηση στο ερώτημά σου δεν μπορεί να είναι ξεκάθαρη, αφού η σχέση πεθεράς-νύφης σπανίως είναι μόνο άσπρο ή μόνο μαύρο. Κρύβει πολλές αποχρώσεις στο ενδιάμεσο.

Κάποιες από τις ιστορίες σου είναι αληθινές. Είχες άγχος να τις αποδόσεις σωστά; Ή έμπλεξες τη φαντασία με τη πραγματικότητα.

Τεράστιο άγχος. Όταν ο άλλος σου εμπιστεύεται κομμάτια της ζωής του, οφείλεις να τον σεβαστείς ωστόσο πάντα ξεκαθαρίζω ότι δεν γράφω τη βιογραφία κανενός. Η μυθοπλασία είναι ο συνδετικός κρίκος μεταξύ των αληθινών ιστοριών μου, για τις ανάγκες της μπορεί να χρειαστεί να αλλοιώσω εντελώς έναν χαρακτήρα ή μια κατάσταση.

Αν σου έλεγα να διαλέξεις μεταξύ της ιδιότητας της δημοσιογράφου και της συγγραφέως ποια πιστεύεις ότι κουμπώνει καλύτερα πάνω σου;

Από τα βάθη της καρδιάς μου θα σου πω ότι η μόνη ιδιότητα που νιώθω να κουμπώνει απολύτως πάνω μου είναι αυτή της μαμάς. Είμαι μαμά όλο το 24ωρο, διανυκτερεύω τη νύχτα σε αργίες και γιορτές, όχι μόνο για τον γιο μου αλλά και για τον άντρα μου και τους συγγενείς και τους φίλους μας.

Θέλω να μου περιγράψεις μια τυπική σου ημέρα όταν γράφεις βιβλίο.

Δυστυχώς λόγω έλλειψης χρόνου δεν είχα ποτέ μέχρι σήμερα την άνεση να αφιερώσω έστω μια μέρα ολόκληρη στη συγγραφή. Γράφω πολύ νωρίς το πρωί όταν ακόμη η πόλη κοιμάται, γράφω στο διάλειμμα που θα κάνω για να πιω έναν καφέ στη δουλειά, γράφω το βράδυ περιμένοντας να τελειώσει το πλυντήριο για να απλώσω τα ρούχα. Δεν ξέρω πώς γίνεται αλλά συμβαίνει κάτι «μαγικό» στο μυαλό μου, σαν να δραπετεύει για λίγο από τα καθημερινά και τα γήινα και να μεταφέρεται σε ένα παράλληλο σύμπαν όπου το μόνο που υπάρχει είναι έμπνευση.

Μαρία πώς αποφορτίζεσαι από μια απαιτητική ημέρα;

Ακούγοντας στη διαπασών Αντώνη Ρέμο και ανάλογα την ώρα μπορεί και να τον συνοδεύσω στο τραγούδι! Η αλήθεια είναι πως δέχτηκα παρατήρηση από μια κυρία στα social media η οποία μου δήλωσε πως δεν πρόκειται να με  διαβάσει ποτέ γιατί το να ακούς Ρέμο δεν συνάδει με τη συγγραφική ιδιότητα, ωστόσο δεν έχω καμία πρόθεση να παραστήσω κάτι άλλο από αυτό που είμαι για να πουλήσω βιβλία. Με Ρέμο αποφορτίζομαι, λοιπόν!

Στα social media είσαι ιδιαίτερα ενεργή. Απολαμβάνεις αυτή την επικοινωνία με τον κόσμο;

Την απολαμβάνω πολύ και νομίζω πως αυτό φαίνεται! Ένας από τους πιο ευχάριστούς τρόπους για να περάσω τον ελεύθερο χρόνο μου είναι να συναντηθώ με ανθρώπους που έχω κάτι ενδιαφέρον να πω. Δεν είναι απαραίτητο να γνωριζόμαστε χρόνια, αρκεί να υπάρχει αυτό που λέμε «χημεία» μεταξύ μας. Επειδή δυστυχώς ο ελεύθερος χρόνος είναι πια ελάχιστος και η έξοδος έχει γίνει είδος πολυτελείας, αξιοποιώ τα social media για να καλύψω την ανάγκη μου για επικοινωνία. Διαφωνώ με εκείνους που τα αφορίζουν και θεωρούν πως όλα είναι εικονικά εκεί μέσα. Το μυστικό στο διαδίκτυο είναι να είσαι επιλεκτικός και να αναζητάς το αυθεντικό. Όπως και στη ζωή.

Μετά την έκδοση της “Πενθεράς” φαντάζομαι έλαβες πολλά μηνύματα από νύφες κι πεθερές. Υπάρχει κάποια ιστορία που σου έκανε εντύπωση;

«Η πενθερά» είναι στα βιβλιοπωλεία μόλις δυο μήνες κι εγώ έχω συγκεντρώσει τόσες ιστορίες που θα μπορούσα να γράφω για δυο ζωές. Η ιστορία που μου έκανε εντύπωση δεν αφορά ακριβώς πεθερά και νύφη, it’s complicated που λέμε και στο facebook, αλλά είναι κάτι παραπάνω από συγκλονιστική. Κατά τη διάρκεια της καραντίνα, είχα τη δυνατότητα να επικοινωνώ σχεδόν καθημερινά μέσω skype με την ηρωίδα της, η οποία είναι και η ηρωίδα ενός επόμενου βιβλίου μου αφού ήδη βρίσκομαι στα μισά της συγγραφής του.

Άρα έχεις σκεφτεί την επόμενη ιστορία σου;

Εκτός από την ιστορία που σου προανάφερα, έχω παραδώσει ήδη ένα έργο στις Εκδόσεις Ψυχογιός. Είναι η περιπέτεια ενός ανθρώπου που τον γνώρισα στην εφηβεία μου και από τότε ακόμη του έλεγα «αυτό που έζησες πρέπει να γίνει βιβλίο». Να που τελικά έγινε! Μένει να δούμε αν θα πάρει το πράσινο φως για να εκδοθεί, αλλά σε κάθε περίπτωση εγώ δεν σταματάω ποτέ να σκέφτομαι «την επόμενη ιστορία μου».