Στη καρδιά του καλοκαιριού, με φόντο το καταπράσινο τοπίο, πήγα στο Μέτσοβο, ένα παραδοσιακό οικισμό που βρίσκεται σε ύψος 1.150 μέτρων. Χτισμένο αμφιθεατρικά σε γοητεύει με την πρώτη ματιά.

Η κεντρική πλατεία με τα αιωνόβια πλατάνια ήταν γεμάτη τουρίστες –κυρίως ξένους- που έκαναν βόλτες, φωτογραφίζονταν και επισκέπτονταν τα τουριστικά μαγαζιά για να προμηθευτούν ντόπια τυροκομικά, αλλά και ξυλόγλυπτα αναμνηστικά.

Λίγο πιο κάτω τα παραδοσιακά ταβερνάκια με την ¨τσίκνα΄ να είναι ο απόλυτος πρωταγωνιστής έσφυζαν από κόσμο. Κοντοσούβλι, μοσχαράκι στάμνας, γουρουνόπουλο, λουκάνικα, παιδάκια κι αρνί δεν έλειπαν από το μενού, ενώ τον κατάλογο συμπλήρωναν οι παραδοσιακές πίτες  με τυρί κι άγρια χόρτα. Τους χειμερινούς μήνες το πρώτο πιάτο ξεκινάει με την πατροπαράδοτη φασολάδα. Προσωπικά, προτίμησα να δοκιμάσω γουρουνόπουλο με δαμάσκηνα και για σαλάτα επέλεξα χόρτα εποχής.

Στη βόλτα μου απόλαυσα τα γραφικά σοκάκια και τις αρχοντικές κατοικίες, ενώ ήπια δροσερό νερό που κατεβαίνει από τις πλαγιές της Πίνδου από τις πέτρινες βρύσες που θα βρεις σε πολλά σημεία. Το όλο σκηνικό αποζημίωσε πλήρως την επιθυμία μου να επισκεφτώ το Μέτσοβο μέσα Αυγούστου.

Φεύγοντας, δεν παρέλειψα να προμηθευτώ τοπικά παραδοσιακά τυριά: μετσοβόνε και μετσοβέλα μιας και δεν παράγονται σε κανένα άλλο μέρος εκτός από το Μέτσοβο και μαρμελάδα με γεύση μήλου.