Ήταν τέλη Σεπτεμβρίου του 2010 όταν δοκίμασα για πρώτη φορά να κάνω rafting. Γνώριζα ελάχιστα για το συγκεκριμένο σπορ, ωστόσο ήθελα πολύ να ζήσω αυτή την μοναδική εμπειρία της κατάβασης σ’ ένα από τα ωραιότερα ποτάμια της χώρας μας.

Στις 9.00 το πρωί έφτασα στις εγκαταστάσεις προκειμένου να φορέσω την στολή μου και στη συνέχεια με όλη την ομάδα  να μεταφερθούμε στο σημείο εκκίνησης, στη γέφυρα του Άωο ποταμού. Ήμουν αρκετά αγχωμένη και ας μην ήθελα να το παραδεχτώ. Η ειρωνεία ήταν πως λίγα μέτρα παραπέρα ένα γκρουπ με μαθητές δημοτικού δεν σταματούσαν να γελούν και να ανυπομονούν να ξεκινήσουμε την κατάβαση στο ποταμό.

Λίγο πριν την εκκίνηση έβαλα το κράνος μου, έπιασα τα κουπιά μου και μπήκα μέσα στη βάρκα. Για μερικά λεπτά ο οδηγός της βάρκας έκανε μια μικρή εκπαίδευση σχετικά με το πώς θα πρέπει να πλέουμε καθώς διασχίζουμε τον Βοϊδομάτη. Πρέπει να ακούσεις προσεχτικά τις οδηγίες του γιατί θα τις χρειαστείς καθ όλη τη διάρκεια της κατάβασης, ειδικά αν είσαι οδηγός της βάρκας όπως ήμουν εγώ.

Η κατάβαση κράτησε περίπου μιάμιση ώρα και ήταν μια εξαιρετική εμπειρία. Η βάρκα μας έπλεε στα νερά του ποταμού, τα οποία ήταν άλλοτε ήρεμα κι άλλοτε φουρτουνιασμένα. Το τοπίο που αντίκριζες στη διαδρομή δεν θα μπορούσε κανένας ζωγράφος να το σχεδιάσει με ακρίβεια. Κλαδιά από δέντρα έπεφταν μέσα στο ποτάμι, κορμοί δέντρων να σχηματίζουν μια καρδιά. H φύση βρισκόταν στην αλλαγή των χρωμάτων όπου το ανθισμένο πράσινο διαδεχόταν το καφέ του φθινοπώρου. Σε κάποια σημεία που το ποτάμι ήταν φουσκωμένο από τα ορμητικά νερά έπρεπε να κάνουμε πιο δυνατό κουπί ανεβάζοντας στα ύψη την αδρεναλίνη.

Τα περίπου 90 λεπτά που κράτησε η διαδρομή μέχρι τον τερματισμό στο γεφύρι της Κόνιτσας πραγματικά δεν τα κατάλαβα. Αφέθηκα στις φυσικές ομορφιές του τοπίου κι απόλαυσα πολύ το rafting μέσα στο ποτάμι που με είχε συνεπάρει μαζί του…

Έχω κάνει αρκετές φορές από τότε rafting, αλλά κάθε φορά που μπαίνω μέσα στη βάρκα – κι πάντα με τα κουπιά στο χέρι-  στο μυαλό μου έρχονται εκείνες οι εικόνες και τα συναισθήματα της πρώτης φοράς που το δοκίμασα.

Το προτείνω ανεπιφύλακτα ακόμα και αν δεν είσai λάτρης της περιπέτειας.